آناج-گروه ترکیه و قفقاز؛ در سال 2020 میلادی، برخی اخبار در رسانه‌های عربی و ترکی منتشر شد که نشان می‌داد علی مملوک مرد شماره یک سرویس اطلاعاتی سوریه، با هاکان فیدان رئیس سرویس اطلاعاتی میت ترکیه دیدار کرده و روند جدید برای عادی‌سازی روابط بین آنکارا و دمشق آغاز شده است.

اما خیلی زود مشخص شد که از این خبرها نیست و برخی دیدارها و تماس‌های سران سرویس‌های اطلاعاتی، فقط در حد ضرورت هماهنگی‌های مرزی است.

دوغو پرینچک رهبر حزب کمونیستی وطن، با وجود فضای جنگی بین ترکیه و سوریه، در چند سال گذشته دوبار به دمشق رفته و با بشار اسد دیدار کرده است.

پرینچک که در انتخابات ریاست جمهوری ترکیه تنها 97 هزار رأی کسب کرد، رفته رفته خود را به اردوغان و حزب عدالت و توسعه نزدیک کرد و حالا از حامیان حزب حاکم ترکیه است.

او در برخی مصاحبه‌های تلویزیونی خود ادعا کرده که اردوغان کاره‌ای نیست و ترکیه با توصیه‌های سیاسی و امنیتی دوغو پرینچک اداره می‌شود.

این حرف‌ها، موجب رنجش برخی از سران آکپارتی شد اما هنوز هم، نه رفاقت آکپارتی – وطن از میان رفته و نه اختلافات سیاسی پرینچک – اردوغان، در مورد سوریه و بشار اسد.

امروز هم در روزنامه آیدینلیک ارگان رسانه‌ای حزب کمونیستی وطن، ادعا شده که ممکن است یک بار دیگر، تلاش برای عادی‌سازی روابط آنکارا – دمشق، در دستور کار قرار بگیرد.

این روزنامه ادعا کرده که دولت دمشق، تمایل دارد بیش از 2 میلیون سوری شهروند واجد شرایط رأی دادن که در ترکیه ساکن شده‌اند، در انتخابات آتی، پای صندوق‌های رأی بروند و قرار است روسیه در این مورد بین ترکیه و سوریه، وساطت کند. اما پر واضح است که تحریم انتخابات به عنوان استراتژی مشترک مخالفین سوری دولت اردوغان، این ایده را به تمامی از بین می‌برد.

هنوز مشخص نیست که دولت اردوغان، با وجود مشکلات و آسیب‌های جدی نظام اقتصادی ترکیه، چند میلیارد دلار برای مخالفین سوری هزینه کرده است.

اما واقعیت‌ها نشان می‌دهند که نه‌تنها هزینه تسلیح و تجهیز نظامی و هزینه‌های جاری صدها هزار مخالف سوری و خانواده‌های آنان، بلکه خرج و مصارف گروه‌های اجرایی مخالفین، گروه خود خوانده دولت مخالفین و همچنین هزینه ده‌ها پروژه عمرانی در مناطق تحت کنترل مخالفین سوری، همگی بر عهده دولت ترکیه است.

در پایان باید گفت که بررسی مواضع سیاسی و سخنان اغلب سران گروه‌های مخالف سوری که تحت حمایت آنکارا هستند، نشان‌دهنده این است که دولت اردوغان، دست‌کم در شرایط فعلی، ترجیح می‌دهد در مورد سوریه و آینده سیاسی آن، اظهارنظر نکند و در سکوت کار خود را پیش ببرد و حرف و مواضع خود را از گلوی افرادی بیان کند که یا در هیبت اپوزیسیون سیاسی یا به عنوان فرماندهان گروه‌های مسلح، به مخالفت با دولت بشار اسد، ادامه می‌دهند.

انتهای پیام/