گروه اجتماعی آناج؛ میدونی چقدر درآمدشونه؟! هرکاری دلشون بخواد میکنن و آخرش هیچکی یقشون رو نمیگیره! من این یارو رو میشناسم تا دیروز هشتش گرو نهش بود الان برای ما شده بلاگر. اظهاراتی از این دست و بیشتر از آن را در جمع‌های خودمانی مکررا شنیده‌ایم. عصر، عصر دیجیتال است و این روزها، اینستاگرام محلی برای جولان در این عرصه.

هرچند وقت یکبار، شاهد آن هستیم که فضای اینستاگرام، پُر میشود از ویدیو‌ها و کلیپ‌های افرادی ناشناس که به خاطر هنر منحصر به فرد، جملاتی جذاب یا کارهای خارق‌العاده مشهور میشوند و نامشان بر زبان‌ها می افتد.

دنیای فضای مجازی خصوصا اینستاگرام این روزها، به شدت پیچیده و گسترده است. بسیاری از مردم با این نرم‌افزار کسب و کار راه انداخته اند و برخی دیگر با ایجاد صفحات سرگرم کننده یا خدماتی به کسب درآمد از این فضا مشغول هستند.

بلاگرها از ابتدای پیدایش شبکه‌های اجتماعی حضور خود را در این عرصه نشان داده‌اند. شاید اصطلاح بلاگر در این روزها به اصطلاحی رایج تبدیل شده، اما سابقه بلاگری به ابتدای روزهای رواج شبکه‌های اجتماعی در بستر فیس‌بوک و یوتیوب باز میگردد.

بلاگر کسی است که با کسب علم و دانش در عرصه‌ای خاص، اقدام به بازنشر تجریبات خود، تبلیغات، معرفی و نقد آن عرصه میکند. بلاگر لباس، طبعیت، سیاحت، ساختمان، خودرو و یا بلاگر غذا، از جمله عرصه‌هایی است که یک فرد میتواند در آن‌ها تخصص پیدا کرده و تجربیات خود را به دیگران انتقال دهد.

قابلمه؛ دلیل اصلی فودبلاگری!

خبرنگار آناج  سراغ یکی از بلاگرهای معروف شهر تبریز در زمینه غذا رفته است. پیمان کیانی متولد بهمن 73 در تبریز یکی از فودبلاگر های مطرح تبریز است که در بستر اینستاگرام به معرفی غذاهای معروف تبریز میپردازد.

کیانی، هنرستان خوانده و در دانشگاه فنی تبریز تحصیلات تکمیلی خود را سپری کرده است. او اکنون با 26 سال توانسته است در تبریز شهرتی برای خود دست و پا کند. جوانی پر انرژی که معتقد است برای هرکاری باید تحقیق کرد و اتفاقا کار نشد ندارد.

آناج: ایده ایجاد صفحه تخصصی با محوریت معرفی غذا از کجا به ذهن شما آمد؟

کیانی: بنده قبل از فودبلاگری در زمینه گرافیک مشغول بودم. از سن 12 و 13 سالگی در چاپخانه‌های تبریز بزرگ شدم. از جاروکشیدن شروع کردم و بعدها با فتوشاپ آشنا شدم و آن را آموختم. نزدیک به 6 سال گرافیست بودم و با بهترین چاپخانه‌های تبریز کار کردم. به خاطر شغلم مجبور بودم بیرون از خانه غذا بخورم. از قابلمه بردن و آوردن به محل کار هم تنفر داشتم و به همین دلیل معمولا در رستوران ها و فست فودها غذا میخوردم.

حدود 2 سال بود که اینستاگرام در بین مردم ایران رایج شده بود و من هم صفحه‌ای داشتم که در آن به هر رستورانی میرفتم، از غذاها عکس میگرفتم و منتشر میکردم. رفته‌رفته دوستانم در دایرکت از من آدرس یا کیفیت غذا را جویا میشدند و این موضوع برایم جالب شد و استارت ایجاد صفحه تخصصی مربوط به غذا در آن روزها به ذهنم آمد.

برای فودبلاگر شدن مدتها تحقیق کردم

آناج: چه شد که به سمت فودبلاگری رفتید؟

کیانی: وقتی بازخوردها را دیدم سراغ این موضوع رفتم. چندین روز در خصوص این موضوع تحقیق کردم و متوجه شدم که این کار یک کار منحصربه فردی است هست که در همه جای دنیا وجود دارد و در ایران هم قبل از من بوده کسانی بودند که فودبلاگری میکردند. با استمرار در مطالعه و تحقیق به اطلاعات خوبی دست یافتم. از طرفی فودبلاگرهای خارجی را به لحاظ محتوا و تخصص الگو قرار دادم و اکنون به لطف خدا و حمایت مردم در این عرصه مشغول به فعالیت هستم.

نقش بازی نمیکنم

آناج: تفاوت شما با دیگران چیست؟

کیانی: فرق من با دیگر بلاگرها این است که خودم هستم. خود واقعی. حتی وقتی مقابل دوربین قرار میگیرم، نقش بازی نمیکنم. یعنی اصلا نقش بازی کردن بلد نیستم. شاید یکی از اصلی ترین تفاوت ها همین موضوع باشد.

آناج: شما مدعی هستید که اولین فودبلاگر آذربایجان‌اید. برای این ادعا سند و مدرکی دارید؟

کیانی: هم اکنون 2 یا 3 نفر در تبریز و منطقه آذربایجان به تازگی وارد عرصه فودبلاگری شده‌اند. البته بلاگرهای قوی هم بودند که خیلی قبل تر از من در این عرصه فعالیت میکردند اما تفاوت آنها با بنده این بود که آنها فقط عکس غذا منتشر میکردن و هیچکدام جلوی دوربین نیامده بودند. من در این شرایط سخت و جو سنگین با هزاران مصیبت مقابل دوربین حاضر شدم و از این رو خود را اولین فودبلاگر میدانم.

قضاوت شدم، توهین شنیدم اما کم نیاوردم

آناج: منظورتان از جو سنگین چیست؟

کیانی: منظورم از جو این است که یک فرد کم سن و سال با تیپ و قیافه مخصوص، توانسته خود را مقابل دوربین نشان دهد. در روزهای ابتدایی شدیدا قضاوت میشدم، توهین هم شنیدم اما در کنار آن انرژی مثبت هم گرفتم. به لطف خدا توانستم از اعتماد و بازخوردهای مردم جواب بگیرم.

یکی از رستوران‌های بزرگ تبریز بنده را تهدید کرد

آناج: این چه ربطی به شرایط سخت یا جو سنگین دارد؟

کیانی: بگذارید اینگونه توضیح دهم. برخی، افرادی مثل مرا به عنوان یک شخص تاثیر گذار یا کسی که مقابل دوربین بیاید، قبول ندارند. ما زمانی میتوانستیم از نوع یا کیفیت خوردنی‌ها انتقاد کنیم. مثلا شیرینی بخوریم و بگوییم خیلی ضعیف است.

من برای اولین بار در داخل پیجم از کیفیت نه چندان خوب یکی از رستوران‌های بزرگ تبریز انتقادی منتشر کردم و نیتم هم تخریب آن رستوران نبود بلکه میخواستم کیفیت غذای خود را بهتر کند، اما ناگهان از طرف آنها تهدید شدم و حتی کار به شکایت کشید.

کاش بلاگری را به عنوان یک شغل قبول میکردند

آناج: به همین خاطر است که دیگر در صفحه شخصی خود از غذاها ایراد نمیگیرید؟

کیانی: یک قانونی وجود دارد که اگر از رستورانی انتقاد کنیم، صاحب آن رستوران میتواند به جرم تشویش اذهان عمومی از ما شکایت و سپس بلاگر محکوم کند و هیچکس هم نیست که از ما حمایت نماید. چراکه هیچکس ما را به عنوان یک شغل قبول ندارد. برای همین تلاش کرده‌ام وقتی در یک رستوران 5 یا 6 غذا را جلوی بنده سرو میکنند، آن غذایی که واقعا دوست داشتم را به مخاطبانم معرفی کنم.

با کمال میل مالیات میدهم        

آناج: درواقع اکنون تغییر سیاست داده‌اید. این را قبول میکنید؟

کیانی: وقتی بحث مالیات برای بلاگرها مطرح شد من شدیدا خوشحال شدم چراکه علاقه دارم با روی گشاده بروم و اظهارنامه مالیاتی پر کنم و در عوض به عنوان یک شغل به بنده نگاه شود. چرا که وقتی از یک رستوران نقدی میکنم، در صورت شکایت به راحتی محکوم نشوم اما چون تاکنون حمایتی نبوده، مجبور شده‌ام که برخی ملاحظات را داشته باشم.

در ابتدا یکی از اهدافم این بود که رستوران‌ها و غذاها را در صورت ایراد داشتن نقد کنم اما خب اکنون به معرفی بسنده میکنم و البته نه معرفی همه غذاها. در این شرایط پیچیده است که توانسته‌ام اعتماد مردم را به خود جلب کنم.

تخصص دارم اما فقط غذای خوب معرفی میکنم

آناج: شما تخصصی در آشپزی دارید؟ منظورمان این است که معمولا افرادی میتوانند برای غذاها ایراد بگیرند که متخصص باشند.

کیانی: اولا بنده در چندین دوره آشپزی تخصصی غذاهای ایرانی و فرنگی شرکت کرده و مدرک دارم. با چندین سرآشپز معروف ارتباط دارم، اما اکنون تنها به معرفی بهترین غذاها اقدام میکنم. مخاطبان هم این موضوع را بخوبی میدانند. البته باید این موضوع را هم گفت که نه نظر تخصصی بلکه آنچه که خوب و خوشمزه میدانم را معرفی میکنم و ممکن است من و چند نفر دیگر از یک غذا خوشمان بیاید و چند نفر دیگر همان غذا را دوست نداشته باشند.

آناج: شما برای تبلیغ یا معرفی رستوران هزینه میگیرید؟

کیانی: بله کار ما این است. در همه جای دنیا کار بلاگر همین است البته نه به هر قیمتی.

اعتماد مردم اولویت اول؛ پول اولویت بعدی/ کتلت فروشی که نمیدانست فضای مجازی چیست!

آناج: منظورتان چیست؟ خب شما هرجایی را که تبلیغ میکنید هزینه اش را دریافت میکنید.

کیانی: نه اینطور نیست. اولا بارها شده که ما را به رستورانی دعوت کرده‌اند، غذایشان را خورده‌ایم اما غذا خوب نبوده و ما پول غذا را پرداخت کرده و رفته‌ایم. صداقت با مردم و اعتماد مردم برای من یک اصل مهم است. از طرفی نرخ دریافتی ما یک عدد ثابت نجومی نیست.

بارها شده که از رستوران‌های نوپا حمایت کردیم و یا تخفیف بسیار زیادی داده ایم. از طرفی در صفحه بنده شما میبینید که در یکی از محلات دور افتاده تبریز حضور یافته و مغازه‌ای را تعریف کرده‌ام. در یکی از این معرفی ها، مغازه ای که کتلت را 3500 تومان میفروخت را معرفی کردم. صاحب مغازه اصلا نمیدانست اینستاگرام چیست و اصلا در فضای مجازی نبود. من هم پولی نگرفتم. از این اتفاقات زیاد افتاده. شاید باور نکنید اما اولین و اصلی ترین هدف و اولویتم از این کار کسب درآمد نیست بلکه معرفی غذا برای مردم و فرهنگی سازی در این راستاست.

آناج: نقدی برای خودتان دارید؟

کیانی: ای کاش نمیترسیدم و محتاط نبودم و این مسائل خیلی جلوی کارم را گرفت. چراکه بدون پشتوانه بودم و فقط به لطف خدا و تلاش خودم به این نقطه رسیده‌ام.

از زیر صفر شروع کردم/ نه لاکچری‌ام و نه بچه پول‌دار

آناج: گفتید پشتوانه ندارید. مردم فکر میکنند شما میلیاردر و فردی لاکچری هستید.

کیانی: من در خانواده‌ای از لحاظ مالی متوسط یا پایین تر به دنیا آمده‌ام. تا 7 سالگی در منطقه سیلاب تبریز بودیم و سپس به منطقه حجتی تبریز رفتیم. دست پدر و مادرم را میبوسم که با هر زحمتی مرا بزرگ کرده‌اند اما واقعا مشکل مالی برایم جدی بود. به همین خاطر از 13 سالگی در چاپخانه کار کرده‌ام. در نوجوانی به صورت حرفه‌ای فوتبال بازی میکردم. شاید گفتن این حرفها درست نباشد اما کرایه رفت و آمد به تمرین فوتبال برایم چالش بود. به همین خاطر است که میگویم از صفر یا زیر صفر شروع کرده‌ام. اما در مقابل هستند افرادی که میلیونی برای یک پیج هزینه میکنند.

اجاره نشینم

آناج: درآمد شما از این کار چقدر است؟

کیانی: شاید باورتان نشود اما درآمد من برخلاف حرف هایی که زده میشود بسیار کمتر است. درآمدم از این کار به قدری است که چند نفر میتوانند از کنار آن روزی ببرند و حقوق داشته باشند و خودم نیز یک زندگی بسیار معمولی داشته باشم. اجاره نشین هستم و به تازگی توانسته ام یک خودرو خریداری کنم.

در تبریز تنوع غذایی نداریم

آناج: ضعف اصلی در رستوران‌های تبریز را چه میدانید؟

کیانی: در تبریز رستوران خوب زیاد داریم اما تنوع رستوران نه. بیشتر مردم تبریز با کباب حال میکنند و شاید نسبت به جاهای دیگر ایران در بخش غذاهای فست فودی اندکی ضعیف تریم.

معرفی غذاهای آذربایجان؛ دغدغه اصلی

آناج: اصلی ترین دغدغه‌تان چیست؟

کیانی: اصلی ترین دغدغه و تلاشم این است که غذاهای آذربایجان رای برای مردم معرفی کنم. به شدت تلاش میکنم که کباب بناب را در سطح ایران معرفی کنم و دغدغه دیگر اصلاح و تغییر در نحوه نگاه رستوران داران تبریزی به مشتری است. متاسفانه به جز چند رستوران، مابقی رستوران داران به این موضوع توجه نمیکنند.

آناج: در صحبت هایتان از برخی رستوران ها گلایه کردید، مقصودتان چه بود؟

کیانی: اعتماد مردم برای من از هر چیزی ارزشمندتر است. گلایه‌ام از برخی رستوران ها این است که وقتی به مغازه‌شان میروم، غذایی که برای من سرو میکنند با غذایی که برای مشتری عادی سرو میکنند متفاوت است. این اتفاق باعث میشود اعتماد مردم به من کمتر شود و البته به شدت پیگیر این موضوع هستم که تفاوتی وجود نداشته باشد.

به فکر مردم هستم/ رستوران متوسط هم معرفی کرده‌ام

آناج: انتقادی که به شما وارد میکنند این است که در شرایط فعلی معیشتی، تبلیغ این نوع غذاها درست نیست و شاید کسی توان خریدش را نداشته باشد. نظر شما چیست؟

کیانی: ببینید کار من معرفی غذاهاست. میدانم که مردم در مشکل هستند و این بازخورد گاها برای من رسیده اما همیشه اعتقاد داشته‌ام که در کنار معرفی رستوران‌های بزرگ با غذاهای گران قیمت، رستوران‌های متوسطی که کیفیت خوبی دارند را هم به مردم معرفی کنم. در کنار این موضوع، همواره سعی کرده‌ام که از رستوران‌های نوپا حمایت کنم و به جرات ادعا میکنم که بسیاری از رستوران ها را از حالت ورشکستگی نجات داده‌ام.

آناج: اهل آشپزی هستید؟

کیانی: به شدت. معمولا در خانه آشپزی میکنم و تهیه انواع غذاها را میدانم. آخرین غذایی هم که پخته بودم، کباب بود.

انتهای پیام/