گروه سیاسی آناج؛ “اگر بایدن عاشق برجام بود، در روز اول که هفده فرمان بازگشت به قراردادهای بین‌المللی را صادر کرد، فرمان بازگشت به برجام را هم صادر می‌کرد! کسانی که به بایدن عشق می‌ورزند، نمی‌خواهند اشتراک نظر دو حزب آمریکا نسبت به جمهوری اسلامی را درک کنند.” این عبارت توسط سیدیاسر جبرائیلی در تبریز مطرح شد.

اما براستی چرا رئیس جمهور آمریکا در همان ساعات ابتدایی، بازگشت به برجام را در فهرست 17 فرمان اجرایی قرار نداد؟ درحالی که برجام، یکی از بزرگترین دستاورد دموکرات‌ها و همچنین غرب‌گرایان داخلی قلمداد میشد و امکان بازگشت ظاهری و حداقلی فراهم بود تا هزینه‌ای متحمل نکند.

اما کاغذی که به تعبیر روحانی توسط ترامپ خط خطی شده بود و میتوانست با یک کاغذ قشنگ دوباره امضا شود، دست نخورده باقی ماند.

علت عدم بازگشت را کجا میتوان جست‌وجو کرد؟ مدل سیاست‌ورزی دولت و گره زدن تمام مسائل کشور به رخدادهای آمریکا، چه سهمی در ثبات تصمیمات آمریکا دارد؟

آیا جز اینست که تحریم‌ها بواسطه تصمیمات ضعیف داخلی، به ابزار راهبردی دو حزب آمریکا علیه ایران تبدیل شده است؟

شرطی‌سازی و شرطی نگاه داشتن جامعه همچنان سکه رایج آمریکایی‌ها و برخی از سیاستمداران داخلی به شمار می‌آید. دولت بایدن به خوبی دریافته که فرصت برای مذاکره هیچگاه تنگ نشده. اقتصاد و سیاست ایران هم باید تلاطمات بیشتری تجربه کند.

“پنجره فرصت برای دولت جدید آمریکا باز است اما ابتکار عمل صرفا برعهده واشنگتن است… جو بایدن رئیس‌جمهور ایالات متحده می‌تواند با پایان دادن مؤثر سیاست شکست‌خورده «فشار حداکثری» ترامپ و بازگشت به توافقی که سلفش آن را ترک کرد، در مسیری بهتر گام گذارد. در آن صورت، ایران نیز به اجرای کامل تعهداتش ذیل توافق هسته‌ای بازخواهد گشت. اما اگر واشنگتن به جای این کار بر امتیازگیری اصرار کند، این فرصت از دست خواهد رفت.” این متن به مقاله‌ی ظریف در نشریه “فارن افرز” تعلق دارد.

این مقاله بیش از آنکه دموکرات‌ها را به رفع تحریم سوق دهد، یادآور نیاز مبرم دولت ایران به مذاکرات مجدد و در نهایت تثبیت نظام محاسباتی آمریکا علیه ایران است!

بنابراین گسترش تعهدات برجام و نیم نگاه به برجام‌های موشکی و منطقه‌ای، بخشی از اهداف آمریکایی‌ است تا امتیازگیری از دولت مستعجل برای مذاکره، محقق گردد.

همانطور که اشاره شد، نظام محاسباتی و تصمیم‌گیری آمریکا با سیاست‌ورزی و تصمیمات دولت ایران، نسبت مستقیمی دارد. ادبیات سیاسی چند وقت اخیر و شکل بودجه1400، جملگی از اشتیاق مضاعف درونی به مذاکره حکایت می‌کند.

با وجود شعفِ دولت دوازدهم، طبیعی است که دایره امتیازگیری آمریکایی‌ها بزرگتر شده و رفع تحریم‌ها به این زودی محقق نشود. اگرچه سیاست کلی جمهوری اسلامی از زبان رهبرانقلاب و برخی دیگر از شخصیت‌های نظام بیان شده و رفع تمام تحریم‌ها پیش شرط بازگشت آمریکا به برجام گنجانده شده است.

انتهای پیام/