به گزارش آناج، همچنان که پیش‌بینی می‌شد، روسیه و پوتین بار دیگر اراده خود را به طرفین جنگ اعمال کرد. پوتین با فراخوان روسای دول جمهوری آذربایجان و ارمنستان برای امضای توافق صلح نشان داد در منطقه قفقاز حرف آخر را می‌زند.

تحت‌الحمایگی خان‌کندی توسط نیروهای روسیه و ایجاد ارتباط مواصلاتی به مقصد ایروان، استخوان لای زخمی است که می‌تواند آذربایجان را در آینده با سناریوهای جدید روبرو کند

نیت اصلی ترکیه از ورود به جنگ قره‌باغ، تأمین منافع خود و ایجاد کریدور نخجوان – خزر بود که با توافق دیشب می‌توان گفت به نتایج حداقلی دست یافته است.

دلیل آن را می‌توان در نارضایتی رسانه‌های قوم‌گرا جستجو کرد. ترکیه از ابتدا بر این باور بود که می‌تواند از قِبَل این جنگ، مرزهای بین‌المللی را جابجا کرده و کریدور خود را به‌صورت کامل و در اختیار ایجاد کند.

با این وجود الهام‌ علی‌اف سعی کرد در سخنرانی بعد از توافق، ترکیه را جزوی از نیروهای حافظ صلح معرفی کرده و بهره‌برداری رسانه‌ای حداقل‌ترین دستاورد آنکارا باشد اما وزارت خارجه‌ی روسیه، این ادعا را هم تکذیب کرد

روسیه با تضعیف موضع پاشینیان، غرب را نیز منزوی کرد. پوتین هم از پاشینیان غربگرا حال‌گیری کرد و هم جلوی دخالت آمریکا و غرب را سد کرد. گروه مینسک نیز عملاً اعتبار خود را از دست داد.

الهام علی‌اف موقعیت متزلزل خود را تا حدودی تثبیت کرد. هرچند برخی قوم‌گرایان از قبول صلح توسط علی‌اف ناراضی‌اند. اسقاط بالگرد روسیه در نخجوان و عذرخواهی سریع علی‌اف بابت این اتفاق نارضایتی اردوغان را به دنبال داشته است.

جبهه انقلاب اسلامی بار دیگر آرمان ضد اشغالگری و ظلم‌ستیزی خود را بروز رسانی کرد. نیروهای انقلاب در این معادله چند وجهی، رویکرد آرامانگرایانه و عالمانه خود را به منصه ظهور رساندند.

انتهای پیام/