11:36
1399-10-11
کد خبر: 3063
آناج بررسی میکند؛
فوتبال محلات که زمانی تغذیه کننده تیمهای باشگاهی استان بود، خیلی وقت است که به فراموشی سپرده شده است، این اتفاق را در قالب پرونده ویژه بررسی میکنیم.
گروه ورزشی آناج: دهه شصت و به ویژه هفتاد سالهای اوج فوتبال محلات یا همان زمین خاکیهای تبریز بود، دورانی که هنوز موج دارا و ندار کودکان، نوجوانان و حتی جوانان را از هم جدا نکرده بود و نهایت تفریحهای بعدازظهر آنها بازی فوتبال در محلات و زمینهای خاکی بود. آن سالها اگرچه خبری از زمین چمن و مدرسه فوتبال نبود اما ستارههایی از همین محلات در آسمان فوتبال درخشیدند که نسلشان بیتکرار شد.
با افول فوتبال محلات و پولی شدن فوتبال و استعدادیابی دیگر خبری از نسل طلایی بازیکنان تبریزی در تیمهای لیگ برتر و ملی نیست و بروز و ظهور تک ستارهها دل مسئولین و مردم را خوش کرده است. در حالیکه روزگاری استعدادهایی مانند کریم باقری، سیروس دینمحمدی، اکبر استاداسدی، رسول خطیبی و … از زمینهای خاکی و فوتبال محلات رشد کردند و حتی در جام جهانی هم بازی کردند این روزها کشف استعداد از زمینهای خاکی به فراموشی سپرده شده است.
ستارههایی که جایگزین نداشتند
نسل طلایی فوتبال تبریز توسط واسیلی گوجای رومانیایی پایهگذاری شد و استعدادیابی بازیکنان بومی آغاز شد اما بعد از این مربی کسی به فکر کشف و پرورش استعدادهای بومی از محلات و زمینهای خاکی نبود. اگرچه رسول خطیبی هنگام مربیگری در تیمهای ماشینسازی، گسترش فولاد و تراکتور تلاش برای احیای کشف ستارهها و استعدادهای تبریزی کرد اما خروج او از صحنه فوتبال تبریز این کار خیلی زود به پایان رسید.
تیم تراکتورسازی تبریز در سال 1371 که به مقام سوم ایران دست یافت
ایستاده از راست: سعید صالحزاده، احد شیخلاری، اکبر ذوالمجیدیان، کریم باقری، زنده یاد دکتر علیرضا نیکمهر، حسین خطیبی
نشسته از راست: غلامحسین دین محمدی، زنده یاد حسین حسندخت، محمود صادقی، زنده یاد حسن صادقیان، سیروس دینمحمدی
در میان انبوه واردات بازیکنان در سالهای اخیر در حال حاضر تنها سه بازیکن بومی در ترکیب ثابت تیمهای لیگ برتری تبریز بازی میکنند؛ سعید مهری در تراکتور و اتابک زارعی و پیمان بابایی در ماشینسازی، البته در سالهای گذشته هم برخی بازیکنان بومی به فوتبال لیگ برتر معرفی شدند اما روند منسجمی برای کشف استعدادها در فوتبال محلات وجود ندارد.
بطورکلی، فوتبال محلات و مقوله استعدادیابی در استان آذربایجانشرقی و بویژه شهر تبریز سالهاست که به فراموشی سپرده شده است و این اتفاق باعث شده تا فوتبال این دیار در زمینه بازیکنسازی که در عصر حاضر به عنوان یک صنعت ورزشی جایگاه خاصی در فوتبال دنیا پیدا کرده است، از صادرکننده به واردکننده تبدیل شود، چرایی این اتفاق را در قالب پرونده ویژه بررسی میکنیم. در بخش اول این بررسی سراغ یکی از مربیان پایه فوتبال تبریز رفتهایم.
استعدادها در مدارس فوتبال میسوزند
یونس محمدزاده، مربی تیمهای پایه در گفتوگو با آناج در پاسخ به این سوال که چرا استعدادیابی در تیمهای محلات و زمینهای خاکی فراموش شده است، اظهار داشت: در ابتدا باید یادآور شویم که امروز دیگر شرایط به گونهای نیست که خانوادهها راضی شوند فرزندشان در زمین خاکی فوتبال بازی کند و ضعیفترین خانوادهها هم در سه ماه تابستان هم فرزندانشان را در مدارس فوتبال ثبتنام میکنند اما مشکلی که وجود دارد این است که استعدادیابی در همین مدارس فوتبال هم به صورت آکادمیک کار نمیکنند و استعدادها در مدارس فوتبال میسوزند.
وی با اشاره به تعطیلی مسابقات مدارس گفت: ده سال است که مسابقات مدارس فوتبال جمع شده و نهایتا یک مسابقه منتخب مدارس برگزار میشود در حالیکه قبلا مدرسه به مدرسه مسابقه برگزار میشد و همین مساله به پرورش استعدادها هم کمک میکرد.
عضو هیات رئیسه هیات فوتبال استان در خصوص مساعدت شورای قبلی به زمینهای خاکی عنوان کرد: شورای قبلی ورزشی بود و بیشتر زمینهای خاکی تبدیل به چمن مصنوعی شدند که بهترین بستر برای فوتبال محلات است و هیات فوتبال هم کمیته آموزش تشکیل داد اما از آنجایی که تعداد دانش آموزان زیاد است تا مربیان نام آنها را یاد بگیرند ترم فوتبالی تمام میشود.
وی با بیان اینکه اگر بخواهیم به صورت برنامهدار به استعدادیابی بپردازیم باید تمام تیمهای پایه به صورت متداول زیر نظر جایی مانند هیات فوتبال بازی کنند، ابراز داشت: هیات فوتبال استان پیش از شیوع کرونا تصمیم داشت برای تیمهای پایه لیگ برگزار کند زیرا بازیکن پایه یک سال تمرین میکند و نهایتا ده بازی رسمی انجام میدهد که بسیار پایین تر از حد جهانی است.
افول بازیکنسازی در فوتبال استان
محمدزاده با اشاره به اینکه اگر باشگاهها برای برگزاری لیگ همکاری کنند استعدادها اتومات رشد میکنند، یادآور شد: ما امروز در تیمهای پایه بازیکنانی در سطح تیم ملی داریم اما در مقطعی فاصله بزرگ و خلا ایجاد شد که به فوتبال استان ضربه زد. نبود تیمهای استان در لیگ برتر باعث شد بازیکنان بزرگ و با استعداد به شهرهای دیگر بروند و به همین خاطر فرصت بازی برای دیگر بازیکنان بومی در کنار این بازیکنان بزرگ گرفته شد که نهایتا باعث افول استعدادها بود.
وی کاهش استعدادیابی را نتیجه کاهش باشگاهها دانست و اظهار داشت: برخی دستهای پشت پرده هم به این مسائل دامن زده و باعث شده که بازیکن شهرهای دیگر به تبریز بیایند و بازیکنان تبریز هم به شهرهای دیگر بروند تا برخی در این وسط منتفع شوند. هیات فوتبال استان ما بسیار سالم عمل کرده و جلوی برخی کارها را گرفته اما بازهم برخی دستهای پشت پرده وجود دارند.
این مربی تیمهای پایه با اشاره به قوانین فدراسیون فوتبال و کنفدراسیون آسیا گفت: این قوانین یکی دیگر از دلایلی است که باشگاهها علاقهای به استعدادیابی ندارند زیرا هیچ انتفاعی از کشف یک بازیکن و انتقال آن به دیگر باشگاهها نمیبرند. امروز اگر برخی قوانین در خصوص اجبار برای تیمهای پایه نبود تراکتور و ماشینسازی بلافاصله تیمهای پایه خود را جمع میکردند زیرا نه دستمزد مربیانشان را میدهند و نه بعضا پول برای هزینه سفرهایشان دارند، البته باشگاهها در این خصوص حق دارند زیرا پرورش بازیکن با شرایط فدراسیون ما نفعی ندارد به طور مثال تیم علم و ادب سال گذشته از بازیکنان جوان استفاده کرد و هزینه آن سقوط به دسته پایین تر بود در حالیکه هرکدام از بازیکنانشان به دلخواه فسخ کرده و به تیم دیگری رفتند.
استعدادیابهای ما در اسنپ کار میکنند!
وی نبود زمین در تایمهای مناسب برای تیمهای پایه را دیگر مشکل دانست و عنوان کرد: بهترین تایمها در اختیار پیشکسوتان عزیز بود که تنها برای سلامتی فوتبال بازی میکردند و تایمهای مناسب به تیمهای پایه نمیرسید که با برنامهریزی هیات فوتبال بنا شد هر میدان تنها یک تایم را در اختیار پیشکسوتان قرار دهد و باقی آن برای تیمهای پایه باشد.
محمدزاده در خصوص نبود پول و حمایت مالی از مربیان و استعدادیابهای پایه یادآور شد: به مربیان تیمهای پایه پولی داده نمیشود و آنها تنها به خاطر علاقه کار میکنند، ما امروز بهترین استعدادیاب را در تبریز داریم که بعد از تمرین در اسنپ کار میکند تا هزینههایش را تامین کند و به قدری پاک هم هست که از دانش آموزانش پول نگیرد زیرا در برخی تیمهای پایه نبود هزینه باعث میشود بعضا بازیکن مستعد خط بخورد و بازیکن پولدار جانشینش شود تا هزینههای تیم تامین شود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: به صورت کلی برنامهریزی کلان، حمایت باشگاهها از تیمهای پایه، ارزش به تیمهای پایه و پرداخت حق و حقوق مربیان میتواند گام بزرگی در استعدادیابی فوتبال پایه استان باشد.
انتهای پیام/
الان فوتبال حرفه ای شده دیگر بازیکنان برای پیراهن تیم بازی نمی کنند هر پول بیشتری می دهند به آنجا می روند. بازیکنان بومی هم وقتی رشد می کنند پول می خواهندوبه تیمی می روند که پول بیشتری دارد. پس اگر پول نداشته باشی بازیکن بومی هم نداری.باشگاه ها به همین خاطر سازندگی نمی کنند و دوست دارند با پول بازیکنان مورد نظر خود را بدست بیاورند. الان ما خیلی بازیکن بومی در تیم های لیگ برتری و سایر دسته ها داریم که به خاطر پول کوچ کرده اند.