گروه سیاسی آناج؛ وِلوِله‌ای در شهر پیچیده. برای اولین بار است که عده‌ای معدود روز عاشورا برای اعتراض به خیابان آمده‌اند. شعارهایشان یک طرف؛ سوتُ جیغُ کف و هورا میکشند برای آتش گرفتن علم‌های عزا در سطح شهر.

فیلم‌ها که منتشر میشود، معلوم است که دیگر بحث انتخابات و اعتراض به نتایج نیست. روز قدس و 13 آبان هم تفاوت اعتراض به انتخابات معلوم شده بود. آنجایی که شعار میدادند نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران. اما اینبار، یک پله که نه چند پله بالاتر رفته بودند.

جنس شعار و حرکات، دقیقا مقابل اعتقادات و احساسات مردم بود. مگر میشود در روز عاشورا، به خیابان آمد و دست و صوت زد. خیلی‌ها باور نداشتند. اصلا فکرش را هم نمیکردند که کار به اینجا برسد.

تا سه روز بعد از عاشورا، همه در شوک بودند! اصلا هضم نمیشد این اداها! آنهایی که روشن فکرانه، “مرگ بر دیکتاتور”، “نه غزه نه لبنان”، “اوباما اوباما یا با اونا یا با ما” و چندین شعار این دستی را توجیه کرده بودند.

اما حیرت مردم تبریز، به سه روز نکشید. دو روز بعد از عاشورای 88، بدون هیچ فراخوانی، همه به خیابان آمده بودند. فقط شب هشتم دی، خبر کوتاهی در شبکه سهند منتشر شده بود. حضور در 8 دی ماه، از جنس حضور در 13 دی 98 بود. همان روزی که صبحش خبر ترور و شهادت حاج قاسم منتشر شد.

چند صد هزار تبریزی، در عرض یکی دوساعت خود را به مصلی تبریز رسانده بودند. تا چشم کار میکرد آدم بود. مرد و زن، پیر و جوان، کودک و نوجوان. هرکس هر پرچمی از اهل بیت پیدا کرده، دستش گرفته بود. تصاویر هوایی مردم را از باغ گلستان تا نزدیکی‌های چهارراه بهشتی و از این طرف، از سمت انتهای خیابان فردوسی تا اواسط خیابان طالقانی نشان میداد.

تبریزی‌ها یک روز زودتر به خیابان آمدند. شعار میدادند. شعارها هم تند بود. در محکومیت موسوی، کروبی و خاتمی. مردم سکوت آنها را دلیل گستاخی به امام حسین میدانستند. آیت الله شبستری، امام جمعه وقت تبریز، هم در این تجمع غوغا به پا کرد. بسیاری، سخنان او را موجب بیشتر شدن شدت حضور در سایر شهرها دانستند.

چندسال پیش، آیت الله شبستری، در گفت‌وگو با خبرنگار آناج، حال و هوای آن روزهای را اینگونه مطرح میکند:

روز هفتم دی، ساعت سه بعد از ظهر در منزل ما مراسم روضه برگزار میشد. ما هر سال از هفتم تا 12 ام محرم در خانه مراسم روضه برگزار می کنیم. گفتم روسای هیئت‌ها، علما، افراد موثر شهر، بازاریان و دانشگاهیان و سایر افراد موثر را دعوت کنیم. من ماجرا را با حاضرین درمیان گذاشتم و گفتم که باید تظاهراتی بر له نظام و رهبری و علیه فتنه گران برگزار شود.

من به آقایان گفتم معتقدم بهتر است تظاهرات فردا (8دی) برگزار شود و به 9 دی که مصوبه شورای هماهنگی بود، موکول نکنیم و اگر شما آمادگی دارید مردم را به راهپیمایی دعوت کنید. حاضرین در جلسه پذیرفتند و روز هشتم دی، راهپیمایی باشکوهی برگزار شد. مردم با احساسات به میدان آمده بودند و شعار ها نیز تند بود. من نیز با احساسات صحبت کردم که البته این احساسات توام با تعقل بود. در صحبت هایم گفتم به امام و انقلاب و رهبری اهانت کرده اند و حتی به امام حسین(ع) هم اهانت کرده اند.

انتهای پیام/