به گزارش آناج، «اصغر عزیزی اقدم» پاراتکواندوکار ملی‌پوش و عنوان‌دار میانه‌ای یکی از مدال‌آوران ورزش کشورمان در مسابقات پارالمپیک 2020 توکیو بود که با شایستگی موفق شد مدال طلای این مسابقات را از آنِ خود کند. نشانی که ویترین افتخارات این قهرمان ارزنده را پس از کسب مقام‌های متعدد در میادین ملی، آسیایی و جهانی کامل کرد. عزیزی در گفت‌وگو با خبرنگار ما از این افتخارآفرینی و دغدغه‌هایش صحبت کرده است که متن اظهارات او را در زیر می‌خوانید:

کلکسیون افتخاراتم تکمیل شد

رقابت‌های تکواندو برای اولین بار در پارالمپیک برگزار شد و خیلی خوشحالم که با کسب مدال طلا توانستم نامم را به عنوان نخستین طلایی پارالمپیک تکواندو کشور ثبت کنم. از سویی، من در بین عناوینی که کسب کرده بودم تنها قهرمانی پارالمپیک را کم داشتم و خدا را شکر می‌کنم که با کسب مدال طلا توانستم کلکسیون افتخاراتم را تکمیل کنم. این مدال را مدیون زحمات فدراسیون تکواندو، آقای پولادگر در راس فدراسیون و آقای خسروی‌وفا رئیس کمیته پارالمپیک هستم. آن‌ها هر چه در توان داشتند برای ما انجام دادند و هیچ عذر و بهانه‌ای برای ناکامی نبود.

با غیرت آذربایجانی‌ام قهرمان پارالمپیک شدم

من در اولین مبارزه خود مقابل حریفی از کاستاریکا که از طریق «وایلد کارت» فدراسیون جهانی وارد مسابقات شده بود، در راند طلایی به پیروزی رسیدم. با توجه به اینکه این بازی اولین بازی من بود و هیچ شناختی از رقیب نداشتم، برد در این دیدار واقعا در مسیر قهرمانی‌ام خیلی مهم بود. در ادامه نیز در مراحل نیمه نهایی و فینال به ترتیب با نمایندگان روسیه و کرواسی مبارزه کردم که توانستم با غیرت آذربایجانی‌ام این رقبای قدرتمند را شکست داده و به مدال طلا دست یابم.

برآوردها از حضور من، کسب مدال برنز بود

کارشناسان ورزش کشور بر اساس رتبه‌بندی مدال‌های کسب شده در مسابقات آسیایی، جهانی و تورنمنت‌های بین‌المللی پیش‌بینی می‌کردند که مدال برنز را کسب کنم و با توجه به اینکه در مسابقات کسب سهمیه هم مصدوم شده بودم توقع در همین اندازه بود. در مجموع، برآوردها از حضور من در مسابقات، کسب مدال برنز بود و جالب اینکه برای آقای پوررهنما دیگر نماینده کشورمان طلا در نظر گرفته بودند که وی نقره‌ای شد و من موفق شدم خوشرنگترین مدال را کسب کنم.

باید مصدومیتم را پنهان می‌کردم

در جریان مسابقات پارالمپیک از ناحیه دست آسیب دیدم و واقعاً خیلی اذیت شدم. من سعی کردم این مصدومیت را پنهان کنم چون هدف بزرگی داشتم و به چیزی غیر از مدال طلا فکر نمی‌کردم و آشکار شدن آسیب‌دیدگی‌ام مشکل‌ساز می‌شد. به نظرم اگر گروه پزشکی بازی‌ها از میزان مصدومیتم اطلاع کسب می‌کردند اجازه نمی‌دادند به مسابقات ادامه دهم. از سویی، این نقطه ضعفی بود که اگر حریفان متوجه می‌شدند شاید استفاده می‌کردند و کار را برایم سخت می‌کرد.

جز طلا به چیز دیگری فکر نمی‌کردم

من در جلسه‌ای که با وزیر ورزش و جوانان و مسئولان کمیته ملی پارالمپیک قبل از برگزاری مسابقات داشتیم، اعلام کردم که در هیچ حالتی از مدال طلا نمی‌گذرم و خداراشکر با وجود آسیب‌دیدگی به این مهم دست پیدا کردم. افتخار می‌کنم که با کسب این مدال پرچم مقدس کشورمان را به اهتزاز درآوردم و توانستم دل مردم کشورمان را شاد کنم. مدالی که من گرفتم آخرین مدال کاروان ایران در مسابقات پارالمپیک بود که از لحاظ رنکینگ در جدول مدالی نیز ارزش زیادی داشت.

خوشحالم که شرمنده همشهریانم نشدم

قبل از مسابقات پیام‌های زیادی از همشهریانم دریافت کردم که واقعا از لحاظ روحی دلگرمی بزرگی برای من بود. وظیفه داشتم که جبران کنم و بسیار خوشحالم که شرمنده نشدم و این مدال را به مردم آذربایجان و خصوصاً همشهریان عزیزم در شهرستان میانه تقدیم می‌کنم. جالب است که ورزشکاران کشورهای دیگر از جمله ترکیه و جمهوری آذربایجان که در هتل محل اقامتم در شهر توکیو حضور داشتند، پس از قهرمانی‌ام به من تبریک گفتند. این اتفاق واقعاً غرورانگیز بود.

قدردانی از استقبال گرم مردم میانه

هنگام بازگشتم از مسابقات در میانه استقبال بسیار گرمی از من شد و نمایندگان مجلس، مسئولان و مردم شهرستان حضور داشتند که جا دارد از همه آن‌ها تقدیر و تشکر کنم. مردم همیشه لطف دارند و من هم سعی کردم با بهترین عناوین پاسخ محبت‌ها را بدهم. لذت این افتخارات زمانی است که خوشحالی مردم را می‌بینم و این برایم از همه چیز با ارزش‌تر است. همچنین باید از مربیانم یاد کنم که در راه قهرمانی پارالمپیک خیلی به من کمک کردند و قدردان زحمات‌شان هستم.

چرایی اعزام به نمایندگی از استان تهران: مجبور شدم!

نام من و افتخاراتی که در ورزش تکواندو کسب کرده‌ام در بانک سیستم اطلاعاتی فدراسیون تکواندو برای استان آذربایجان‌شرقی و شهرستان میانه ثبت شده است و با یک جستجوی ساده مشخص می‌شود. اما متاسفانه مجبور شدم به تهران بروم چون برای تمرینات به هوگوها و تجهیزات الکترونیکی نیاز داشتم که این امکانات در شهرستان میانه و حتی تبریز فراهم نبود. شاید مردم عادی از این موضوع باخبر نباشند ولی حقیقت این است که با شمشیر کهنه نمی‌توان جنگید!

همیشه به زادگاهم افتخار می‌کنم

پس از جلسات متعددی که با مسئولان ورزش استان و شهرستان برگزار کردیم، با صلاحدید رئیس تکواندو آذربایجان‌شرقی و صرفاً به‌خاطر اینکه بتوانم از امکانات روز ورزش تکواندو استفاده کنم، از میان پیشنهاداتی که وجود داشت استان تهران را انتخاب کردم و سایتم را تغییر دادند. من همیشه به شهر زادگاه و دیارم افتخار می‌کنم و هر مقام و مدالی که در میادین مختلف به دست آورده‌ام، به نام شهرستان میانه و استان آذربایجان‌شرقی ثبت شده است و این تغییر یافتنی نیست.

دلیل نامهربانی‌ها را نمی‌فهمم

نمی‌دانم که چرا مسئولان ورزش استان و شهرستان میانه از تغییر سایت ایراد می‌گیرند مگر من ملیت خود را تغییر داده‌ام؟ این درحالی است که بزرگان ورزش تکواندو آقایان هادی ساعی و یوسف کرمی که از اسطوره‌های ورزشی ما هستند، افتخارات‌شان در فدراسیون تکواندو به نام استان تهران ثبت شده و با اینکه در مورد من چنین چیزی وجود ندارد، دلیل نامهربانی‌ها را درک نمی‌کنم. این اتفاقات خیلی دلسرد کننده است و حتی باعث شده تا به خداحافظی فکر کنم!

کنایه به مسئولان تکواندو میانه

شهرستان میانه مهد تکواندو ایران و آسیاست اما متاسفانه تکواندوکاران ما در این شهرستان از لحاظ امکانات با مشکلات زیادی مواجه هستند. معتقدم مسئولان ورزش شهرستان می‌توانند این امکانات را فراهم کنند لیکن بخاطر منافع شخصی هیچ وقت گامی در این راستا برداشته نشده است و رویه‌‌ی کاری‌شان مصداق عبارت «به من کاری نداشته باشید تا با کسی کاری نداشته باشم» است! امیدوارم که این نگرش‌ها تغییر پیدا کرده و ورزشکاران را درک کنند.

نگاه رهبر انقلاب دغدغه‌مند بود

همانطور که مستحضر هستید چند روز پیش دیداری با رهبر معظم انقلاب داشتیم و تمامی قهرمانان المپیک و پارالمپیک در این دیدار حضور داشتند. خوشبختانه حضرت آقا نگاه ویژه‌ای به ورزش دارند و از دغدغه ورزشکاران به خوبی آگاه هستند. ایشان در این دیدار به مسئولان توصیه و تأکید کردند تا به مشکلات رسیدگی شود. توقع ما بیشتر از این نیست و من و امثال من که جوانی‌‌مان را برای ورزش کشور گذاشته‌ایم نیاز به حمایت داریم تا در آینده بتوانیم تجربیات‌مان را به نسل‌های بعدی منتقل کنیم.

امیدوارم از ورزشکاران حمایت کنند

شنیده‌ام که در سایر کشورها برای مدال‌آوران پاداشی معادل 27 میلیارد تومان در نظر می‌گیرند که به هیچ عنوان با پاداش‌های اهدایی به ورزشکاران ما قابل قیاس نیست. ما این پول را نمی‌خواهیم ولی انتظار داریم که حمایت شویم چراکه عمر ورزش قهرمانی کم است و ممکن است ورزشکاری آسیب ببینید و خداحافظی کند. متاسفانه در کشور ما ورزشکاران آینده شغلی ندارند و در سالیان گذشته این موضوع عامل اصلی مهاجرت و تغییر تابعیت برخی از قهرمانان بوده است.

هر چقدر از کوتاهی مسئولان‌مان بگویم، کم گفتم

در طول این مدتی که در ورزش قهرمانی حضور داشتم از مسئولان فقط وعده و وعید شنیدم و شاید باور نکنید در شهرستان میانه از من با یک لوح سپاس که کاغذ A4 است، تجلیل شد، این درحالی است که در شهرهای دیگر به ورزشکاران مدال‌آور واقعا بهای زیادی داده می‌شود و تسهیلاتی همچون مسکن در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند. هر چقدر از کوتاهی مسئولان‌مان بگویم و انتقاد کنم، کم گفتم و شاید هم بیسواد هستند و ارزش این مدالی که کسب کردیم را نمی‌دانند.

انتهای پیام/