آناج-گروه ترکیه و قفقاز؛ این روزها در رسانه‌های ترکیه، دو فضای متفاوت و دو تصویر متناقض از وضعیت این کشور، به نمایش گذاشته می‌شود.

رسانه‌های طرفدار حزب عدالت و توسعه، از کشور ترکیه و دولت اردوغان، تصاویری نشان می‌دهند که گویای قدرتی عظیم در همه حوزه‌ها است و دولت چهار اسبه در مسیر توسعه و پیشرفت، بدون هیچ مانع و مشکلی پیش می‌تازد و همه مردم از عملکرد سران دولت و حزب حاکم راضی هستند و نه‌تنها در منطقه، در کشورهای خارج از منطقه نیز، جایگاه ویژه‌ای برای ترکیه در نظر گرفته می‌شود.

اما در مقابل، رسانه‌های معدود جبهه مخالف، تصاویری از کشوری را به نمایش می‌گذارند که اولاً بخش قابل‌توجهی از جمعیت آن، با فقر، تورم، بیکاری و گرسنگی مواجه شده و دوم اینکه دولت و حزب حاکم آن، با تصمیمات خطا و ندانم‌کاری، رانت پروری و بی‌اعتنایی به شایسته‌سالاری، اکنون و آینده کشور را بر باد می‌دهد.

در این میان، آکپارتی صاحب مجموعه رسانه‌ای و تبلیغاتی بسیار بزرگی است که اغراق‌آمیز نیست اگر آن را یک کهکشان رسانه‌ای بزرگ بنامیم که در بدنه آن، بیش از بیست روزنامه ملی مهم، بیش از 20 شبکه تلویزیونی، 2 خبرگزاری بزرگ، ده‌ها مجله، ده‌ها پایگاه خبری و تحلیلی و ده‌ها اندیشکده و پژوهشکده، به صورت شبانه‌روزی با هزاران نفر نیرو و تحلیل‌گر و به صورت چند زبانه، در حال کار و فعالیت هستند.

اما با این وجود، اعتماد به این کهکشان بزرگ کاهش پیدا کرده است. حالا حزب عدالت و توسعه، صدها رسانه بزرگ با امکانات و تجهیزات پیشرفته در اختیار دارد، اما برخلاف سالیان گذشته، هیچ‌کدام از آن‌ها دارای نفوذ و بُرد اجتماعی نیستند.

حزب عدالت و توسعه در دومین دهه حیات سیاسی و حزبی خود، کهکشانی بزرگ از صدها رسانه را گرد آورد و تنها در یک مورد، یک وام بانکی 750 میلیون دلاری با سود ناچیز به خانواده دمیر اورن داده شد تا مجموعه رسانه‌ای بزرگ دوغان را خریداری کند.

این مجموعه بزرگ که شبکه سی.ان.ان ترک، خبرگزاری دوغان، روزنامه حریت، شبکه‌های تلویزیونی کانال دی، چندین مجله و گروه رسانه‌ای و ده‌ها دستگاه و تجهیزات سینه موبیل تلویزیونی بود، همگی قبلاً در خدمت احزاب مخالف اردوغان بود. اما یک‌شبه، همه به مجرای حمایت از اردوغان تبدیل شدند. ولی هیچ‌کدام از این خریدهای بزرگ، حمایت‌های چند میلیون لیره‌ای بانک‌های دولتی، تبلیغ‌های کلان و اختصاصی شرکت‌های بخش خصوصی وابسته به آکپارتی، به داد دولت نرسیده و احزاب مخالف، با دو روزنامه، یکی دو شبکه تلویزیونی دارای تجهیزات بسیار معمولی و گروهی از فعالان رسانه‌ای فضای مجازی، اردوغان و شریک او باغچلی را به گوشه رینگ انداخته‌اند.

در پایان باید گفت، روزگاری گروه‌های رسانه‌ای بزرگ تحت امر شاگردان فتح‌الله گولن به داد آکپارتی یا حزب عدالت و توسعه ترکیه رسیدند و این حزب را به برنده و پیروز بلامنازع تمام انتخابات‌های سیاسی ترکیه تبدیل کردند.

در نتیجه نقش رسانه‌ها در تداوم حیات بیست‌ساله این حزب و پیروزی‌های آن، غیر قابل انکار است. بعدها خود آکپارتی نیز رسانه‌های متعددی راه‌اندازی کرد و علاوه بر این، بسیاری از رسانه‌های مخالفین نیز خریداری شد. اما در شرایط کنونی، رسانه‌های مزبور، نه‌تنها نمی‌توانند نام حزب را همچون گذشته مطرح کنند، بلکه با شیوه فعالیت ناکارآمد و غلط خود، عملاً به بار سنگینی تبدیل شده‌اند که سالانه، ده‌ها میلیون دلار اعتبارات خرج می‌کنند اما در عمل، خروجی مثبتی ندارند و بسیاری از آن‌ها بی‌مخاطب و بی‌مشتری مانده‌اند.

انتهای پیام/