گروه سیاسی آناج/ هادی خلفائیان؛ در دعوای استانداری آذربایجان شرقی، مطرح شدن گزینه هایی که خودشان هم بی اطلاع هستند عموما با دو هدف اتفاق می‌افتد:
1) فرض محال که محال نیست!
2) مرجع سازی برای گزینه های دیگر؛ یعنی اگر روزی آقای دیگری هم خواست استاندار شود بداند که باید به کدام امامزاده رجوع کند! بالاخره از هیچ، آفریدن کار کمی نیست!

پیشنهادی برای این دوستان دارم؛ استاندارتان باید بداند که روی پول دولت مرکزی ذره‌ای برای توسعه حساب باز نکند، دولتی که در هزینه های جاری اش خواهد ماند توان تزریق مبلغ های کلان برای توسعه هایی که حتی برخی آن را غیر ضروری هم میدانند، ندارد. پس فکر اقتصادی و پول ساز ایشان را بسنجید.

استاندار آذربایجان شرقی، به فراخور این استان که مرجعیتی در حوزه‌های مختلف برای کشورهای منطقه داشته، باید “امین شخص رئیس جمهور و وزراء” باشد تا بتواند نقش های کلیدی منطقه‌ای را از مرکز به عاریت گرفته و ایفا کند، از واسطه گری تبادل هرات-ترکیه تا قفقاز-خلیج فارس.

آقای استاندار باید صاحب جسارت برای تصمیم های سخت باشد، او باید برای همیشه پرونده خام فروشی معادن استان را از لابی ریشه دار کرمان-اصفهان خارج و استان را صاحب صنایع فرآوری کند، چرا که احیای نقش استان در منطقه‌ای که هنوز مثل ما در گیرودار توسعه سخت است و آنچنان دل خوشی از ۸ سال رفتار دولت روحانی ندارد، جز با صنایع سخت میسر نیست.

استاندار باید شناخت دقیق، درست و منطقی از افق‌هایی که میتوان به آن دست یافت، داشته باشد و در عین حال باید افقهای جدیدی برای صنعت، فرهنگ، دانشگاه، توریست و … استان تعریف کند. بعنوان مثال تعداد قابل توجهی از صنایع استان آذربایجان شرقی صاحب لقب بزرگترین در خاورمیانه هستند، اما در معادلات منطقه‌ای بازار خود هرگز نمیتوانند نقش تعیین کننده ایفا کنند؛ اینکه استان در صنایع تکنولوژی محور، هم باید پیشرفت کند و هم توسعه یابد را بیافزایید بر افق نگاه استاندارتان.

انتهای پیام/