آناج-گروه ترکیه و قفقاز؛ نیکول پاشینیان نخست‌وزیر ارمنستان با انتشار تصویری، از آزادی 15 اسیر ارمنی از سوی جمهوری آذربایجان خبر داد.

او با انتشار این خبر گفت که به زودی جزئیات مشخصات این اسرا اعلام خواهد شد.

پاشینیان با عذرخواهی از خانواده‌هایی که بازگشت اسرای آن‌ها به تعویق افتاده است، خواستار صبر آن‌ها شد.

رسانه‌های روسی ادعا کردند که پس از جان باختن دو روزنامه‌نگار آذربایجان در اثر انفجار مین در قره‌باغ، آذربایجان در قبال آزادسازی این 15 اسیر نقشه مناطق مین‌گذاری شده قره‌باغ را دریافت کرده است.

چند روز پیش آرمن سرکسیان رئیس‌جمهور ارمنستان ضمن درخواست از دولت آذربایجان برای آزادسازی اسرای ارمنی، اظهار امیدواری کرده بود که این اقدام دولت آذربایجان تأثیرات مثبتی در میان مردم ارمنستان خواهد داشت.

گفتنی است این 15 اسیر ارمنی پس از توافق صلح سه‌جانبه مسکو اقدام به حمله تروریستی به خاک آذربایجان کرده بودند که به همین دلیل دولت جمهوری آذربایجان آن‌ها را جزو اسرای جنگ 44 روزه نمی‌دانست و آزادی آن‌ها را در کنار دیگر اسیران قبول نمی‌کرد.

بدین ترتیب مطابق تفاهم انجام گرفته میان آذربایجان و ارمنستان، ۱۵ اسیر ارمنی تحت نظارت باکو به مقامات ارمنی تحویل داده شد، در مقابل نیز ارمنستان نقشه مناطق مین‌گذاری شده در منطقه کلبجر را تحویل مقامات آذربایجانی داده است. به طوری که در این مناطق بیش از ۹۷ هزار مین توسط نیروهای ارمنی کاشته شده است.

مناطق اخیراً آزاد شده توسط ارتش آذربایجان با مشکل بسیار بزرگ کاشت گسترده انواع مین مواجه هستند که اسکان مردمی و احداث زیرساخت را کند و خطرناک کرده است. تجهیزات امحای جمعی مین اهدا شده از سوی ترکیه تاکنون مناطق بزرگی را پاکسازی کرده‌اند اما به دلیل وسعت اراضی آزاد شده (بیش از ۱.۱ میلیون هکتار) و پیشروی بر اساس اکتشاف، این فرایند به کندی پیش می‌رود.

به لحاظ سیاسی، می‌توان این اقدام  تبادل را پیروزی مهمی برای الهام علی‌اف دانست؛ آذربایجان با آزاد کردن ۱۵ اسیر از یک سو بخشی از فشار غرب به‌ویژه آمریکا را کاست و از سوی دیگر نقشه مین‌گذاری مناطق وسیعی را در اختیار گرفت که سندی بر حاکمیت آذربایجان بر این مناطق می‌باشد و فرایند پاکسازی و اسکان مردمی را تسریع خواهد کرد.

این تبادل نکته دیپلماتیک دیگری نیز دارد: جمهوری آذربایجان میانجیگری روسیه را رد کرده و این تبادل با میانجیگری گرجستان صورت گرفته است که بحث مهمی در توازن منطقه‌ای به شمار می‌آید. این اقدام از یک سو ادعای حاکمیت و نفوذ روسیه در قفقاز جنوبی را به چالش می‌کشد، از سوی دیگر نیز اشاره‌ای به زمزمه‌های مبنی بر تمدید حضور نیروهای حافظ صلح روسیه (۵ سال) دارد. با این اقدام احتمال تمدید حضور این نیروها نیز به چالش کشیده شده است، چراکه دیپلماسی روسی و ارسال رستم مرادوف (فرمانده صلح‌بانان روسی) بی‌نتیجه مانده است.

انتهای پیام/