گروه سیاسی آناج/مهدی نعلبندی: مبارز پیر و راوی روزهای مبارزه، آقای حاج محمدحسن عبدیزدانی از میان ما رفت. مردی که تا آخرین لحظه عمر مومن به انقلاب ماند و مومن به انقلاب رفت.

شنیدن خبر درگذشت این مومن بسیار متالمم کرد. کسی که سه سال تمام برای نوشتن خاطرات مبارزاتش با او زیست و آنچه دیدم ایمان و یقین بود به حقانیت مسیری که از نوجوانی و جوانی در پیش گرفته بود. از روزهایی که در مجالس خانگی آقا میرزا فتاح شهیدی چای می‌داد و از موانسان مرحوم سیدحسین کهنمویی بود و در کار نفوذ به جلسات بهائیان و استنساخ کتاب اقدس تا آب در لانه مورچگان اندازند و بنیانشان را از تبریز برچینند.

تا آشنایی با آیت الله سیدمحمدعلی قاضی طباطبائی و آشنا شدن با نام و مرام آیت الله العظمی سیدروح الله موسوی خمینی وقدم نهادن در وادی مبارزه. تا رابط امام و آقای قاضی شدن و دیدار امام در قم. تا رفت و آمد به عراق و تحصیل در نجف. تا بردن نامه رفع تبعید امام و آقای قاضی به مراجع اربعه.

تا مبارزه با رژیم و زندگی مخفیانه و جستن‌های مدام از دست ساواک. گداخته شدن در کوره مبارزه. تا زندان و علی باکری و محمد حنیف نژاد و سعید محسن و علی‌اصغر بدیع‌زادگان و اعدام‌ها. تا شک به صداقت مسعود رجوی و گرفتن امضاء از او برای تاریخ. تا شب پیروزی انقلاب در تهران و نجات پرونده‌های ساواک برای تاریخ انقلاب.

تا تبریز و سال‌های نخست پیروزی. تا زندان تبریز و دادگاه انقلاب و ستاد جنگ‌زدگان و تا امروز.

در تمام این مقاطع همیشه باور و یقین و ایمان به انقلاب را در سیما و کلام این مرد دیدم.
مصاحبه‌های خاطرات او را جمشید دژم‌خوی در دهه هفتاد انجام داده بود و سال هشتادوپنج رسید به دست من و سال هشتادوهشت چاپ شد توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی.

سه سال تمام با او و خاطراتش زیستم و ساعت‌ها نشستم پای صحبت او برای گرفتن پاسخ سوالاتم و شنیدن و زیستن دوباره خاطراتش. و تمام که شد نامش را گذاشتم “اعدامم کنید”.

او از میان ما رفت. روحش شاد. و انقلاب باقی است و راه خمینی جهانی است و ما و او و بسیاری در این جهان، انتظار فرج از نیمه خرداد کشیم.

انتهای پیام/