رسانه تا جایی خوب است که تنور دعوا را برایشان گرم کند و حریف را به‌گوشه رینگ ببرد، آنجا که نوبت به مصالحه رسید، عیانِ واقعیت‌ها نیز آزرده‌خاطرشان می‌کند و می‌گویند هیس کنید تا کار پیش رود، کارِ شما «منه نه»؟!

نمیدانم چرا وقتی از خاطرات طنز شاهان تاریخ می‌نوشتند لذت می‌بردیم اما از این "بلبل سرمست از باد غرب" هر چه طنز می‌خوانم دلپیچه دارم و با هر عینکی هم نگاهش می‌کنم که شاید گوشه‌ای از نظام آفرینش ایشان به قواره طنز بیاید و بشود با حضرتش طنازی کرد، می‌بینم که نمی‌شود!

اندیشه‌ی ما مصدق نمی‌شویم برای نظام هزینه تراشیده است اما مسببان اصلی این هزینه جرأت اذعان به اشتباهات‌شان را ندارند.

جمعه‌ی گذشته یعنی ۱۹ مردادماه ۹۷، از نزدیک شاهد واقعه‌ی مبارکه بودم که برخلاف آنچه که می‌پنداشتم، مطمئن شدم که هنوز چراغ امید به حاکمیت اخلاق و قدردانی در جامعه‌ی ما کاملا خاموش نشده است.

ورود به چالش‌های فکری و ایدئولوژیک، جستجوی مدام و مستمر حقیقت، مواجهۀ مسئولانه و متعهدانه با تحولات جامعه، خطرپذیری و عزیمت آگاهانه به میدان مبارزه، از اصغرِ جوان، مردِ آبدیده و فهمیده‌ای ساخته بود که تجربه‌اش، تنه به تنۀ دیرسالان می‌زد.