به گزارش آناج، در اوایل سال ۱۳۸۹ بود که تراکتوریها با هواداران پرشور و متفاوت خود بازگشت باشکوهی به لیگ برتر داشتند و به سرعت به یکی از قطبهای فوتبال کشور تبدیل شدند. آنها با ستارههای سرباز و چهره همیشه مدعی چند بار تا یک قدمی قهرمانی پیش رفتند اما هربار دستشان از رسیدن به جام کوتاه ماند. حسرتی که با گذشت بیش از یک دهه کماکان بر دل میلیونها عاشق این تیم نشسته است.
بدونشک بدترین فصل تراکتوریها در دوران بازگشت و ماقبل خصوصیسازی لیگ هفدهم بود که این تیم با محرومیت از نقلوانتقالات در معرض سقوط قرار گرفت. البته آن فصل بیشبیه به فصل جاری نیست بویژه اینکه «ارطغرل ساغلام» سرمربی تُرک در 10 گام آخر مامور نجات تراکتور شد. دیگر وجه تشابه اعتراضهای هواداران به نتایج ضعیف و درخواست تغییر مالکیت بود که باعث شد تا تراکتورسازی به بخش خصوصی منتقل شود و پسوند «سازی» به تاریخ پیوست.
تراکتورسازی به تراکتور تبدیل شد و تیم محبوب پرشورها با این انتقال مالکیت دوباره قدرت گرفت. «محمدرضا زنوزی مطلق» به عنوان مالک جدید با سروصدای زیاد و خریدهای گرانقیمت ورود هیجانی داشت و بمبها را یکی پس از دیگری منفجر کرد. مالکی که با استخدام یک مربی نامدار و تشکیل تیمی پرستاره و برنامه سه ساله برای قهرمانی آنهم نه در لیگ برتر که بلکه برای فتح لیگ قهرمانان آسیا وارد شد.
اما تیم کهکشانی زنوزی سرابی بیش نبود چراکه این مدل مالکیت که خیلیها آن را به شمشیر دو لبه تشبیه و با استیلآذین مقایسه میکردند، محبوبترین تیم آسیا را از رویای قهرمانی به کابوس سقوط سوق داد. تراکتور در عصر جدیدش در سایه اشتباهات مدیریتی از جاده قهرمانی به جاده خاکی رانده شد و روی دنده عقب افتاد تا بار دیگر از عرش به فرش برسد!
درحال حاضر، تراکتور در چهارمین فصل خصوصیسازی در شیب تند سقوط قرار گرفته و هواداران را از تغییر مالکیت رسماً پشیمان کرده است. یک تجربه تلخ برای تیتیهای تراکتور و داستان کامل اعتماد از دست رفته بین مالک حقوقی و مالکان واقعی! داستانی که آینده مالکیت زنوزی در این تیم را با یک جام و هزار زهر تحتالشعاع خود قرار داده است.
نمودار زیر روند جایگاه تراکتور از زمان بازگشت به لیگ برتر تا به امروز را نشان میدهد:
انتهای پیام/