اختصاصی آناج؛ روسای جمهور آذربایجان، فرانسه، شورای اتحادیه اروپا و نخست‌وزیر ارمنستان در قالب ویدئو کنفرانس دیدار کردند؛ این دیدار به ابتکار امانوئل مکرون برگزار شد.

رئیس‌جمهور فرانسه که ریاست اتحادیه اروپا را بر عهده دارد، علاقه‌مند به برگزاری چنین نشستی است؛ چراکه مکرون در تلاش است تا بعد از مرکل رهبر اروپا شود و می‌خواهد به منطقه‌ای بازگردد که در دوران ریاست او بر اتحادیه اروپا از حل مناقشه آن (قره‌باغ) دور بود.

نکته کلیدی در اینجا این است که آیا بازگشت فرانسه به این روند شرایطی را برای احیای قالب گروه مینسک ایجاد می‌کند یا خیر؟

می‌توان برای پاسخ به این سؤال و همچنین فعال‌ شدن مکرون، به دیدار در چارچوب تقابل روسیه و آمریکا نگاه کرد: پاریس و برلین در جبهه واشنگتن علیه مسکو نیستند. در کنار منافع انرژی، تقابل درون ناتو نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در اینجا ایفا می‌کند و آمادگی مکرون برای دیدار با پوتین در 7 فوریه و سفر برنامه‌ریزی‌شده شولز به مسکو در 15 فوریه نشان می‌دهد که روسیه یک قدم جلوتر از اروپا در رویارویی با آمریکا است و ممکن است یکی از موضوعاتی که مکرون در ازای آن از روس‌ها بخواهد، فعال شدن بیشتر در قفقاز جنوبی باشد که دور از مناقشه قره‌باغ مانده است و به عنوان میانجی در روابط آذربایجان و ارمنستان شرکت کند.

با این اوصاف رئیس‌جمهور فرانسه: مأموریت رهبری جدید اروپا را تقویت می‌کند؛ میانجیگری بروکسل در خط باکو-ایروان را به عنوان کشوری که ریاست اتحادیه اروپا را بر عهده دارد، ایجاد می‌کند؛ حتی اگر اقدامات کوچکی باشد، این روند قبل از انتخابات ریاست جمهوری می‌تواند به جلب حمایت حدود 700 هزار ارمنی در فرانسه کمک کند.

مشارکت فرانسه در روند حل مناقشه قره‌باغ، که به نظر می‌رسد بخشی از توافق مسکو و پاریس است، در چارچوب منافع روسیه نیز قابل توجه است: روس‌ها در حال گسترش سیاست خود برای گشودن جبهه از اروپا علیه آمریکا هستند؛ آلترناتیو ایجاد شده در غرب علیه اتحادیه اروپا و قالب گروه مینسک با مشارکت فرانسه تقویت می‌شود؛ پذیرش واقعیت با میانجیگری روسیه در قفقاز جنوبی توسط دو رئیس مشترک گروه مینسک منجر به انزوای دیگر کشور مشترک یعنی آمریکا و تضعیف توانایی آن برای مداخله در منطقه می‌شود.

از این منظر می‌توان گفت که فرانسه این نشست را بیشتر به عنوان رئیس اتحادیه اروپا برگزار کرد تا به عنوان رئیس مشترک گروه مینسک.

جزئیات بیانیه مشترک مکرون و چارلز میشل در مورد نتایج این نشست نیز این ایده را برجسته می‌کند. در بیانیه مشترک میشل و مکرون:

1.هیچ اشاره‌ای به گروه مینسک نشده است.

2.هیچ سابقه‌ای از “درگیری قره‌باغ کوهستانی” وجود ندارد، قره‌باغ اصلاً ذکر نشده است و این یعنی موضوع قره‌باغ مطابق میل باکو از دستور کار خارج شده است و فرانسه به عنوان رئیس مشترک گروه مینسک، واقعیت دوران پس از جنگ را به رسمیت می‌شناسد؛ این بدان معناست که پاریس نیز پروسه فعالیت‌های خود در دوره اقدام مشرک را که به گروه مینسک ارائه کرده است، می‌پذیرد.

3.جلسه و بیانیه به دوران پس از جنگ اختصاص داشت: اجرای توافقات به دست آمده در نشست بروکسل؛ گشایش ارتباطات؛ اجرای تحدید حدود و تعیین مرز؛ آغاز مذاکرات توافقنامه صلح آذربایجان و ارمنستان و غیره.

بنابراین، در شرایط کنونی ایجاد شده توسط فرآیندهای ژئوپلیتیکی، روند پذیرش دستور کار پس از جنگ قره‌باغ که باکو آن را پیگیری می‌کند، در غرب شتاب بیشتری می‌گیرد.

انتهای پیام/